vay arkadaş ! diyerek başlamak istiyorum ilk başta .. insanın yaşadığı çevreye , çocukluğunun geçtiği mahalleye yabancılaşması ne tuhaf bir durumdur . demin annemle markete gittik . yolda giderken komşu hanımları , cocukları v.s. gördüm . bir zamanlar aynı muhabbetin gemisini sürdüğümüz insanlar meğer ne kadar benden olmayan tanımadığım insanlarmış . istanbul'a gelince kendimi ne kadar da yalnız hissettiğimi buldum ... ben evime ; kendi öz evime gelince mutlu oluyorum fakat içinde bulunduğumuz bu mahalle , komşular , evler bana ne kadar da uzak .. sokağa çıkınca kendimi marslı gibi hissediyorum .. ne ilginç değil mi ! bana çok tuhaf geliyor ve ben artık bu sokağı bu semti sevmediğimi anladım . ne illet bir yermiş meğer insanlar ne tuhaflarmış .. biz büyüdük kirlendi dünya mantalitesi .. bence durum böyle değil insanlar zaten kirletmişti ..onu bizim şimdilerde kirli(!) görmemizin nedeni gözlerimizin açılması ! ahh na kadar da öfkeliyim .. ne tuhaf yaratıklarız aslında biz insanlar ...
çok öfkeli olmamın diğer bir nedeni ise ; markete girmeden önce yakın sayılan bir akrabamla göz göze geldik fakat onun da değişik bir cins olduğunu anladım ... şaşkınlıkla izlerim ben bu cahilleri .. bu bloğu okuyan kişi suan sende vardır birşey tek taraflı olmaz hiçbirşey diye düşünebilirsin .. ama öyle değil vallahi billahi değil :) ilerleyen zamanlar da sizlere neler neler anlatıcam :)
neden anlatıcam biliyormusunuz ... blog formatına uymak değil sadece anlatıp içimdekileri dökmek için , hiç kimseyle paylaşamadığımı siz tanımadıklarımla paylaşmak için ..belki hayatı burdan yorumlamak okuyanlar içinde yararlı olabilir ... bazı blokları takip ettiğimde yalnız olmadığımı görmek beni neşelendiriyor ...
bu dünyada tek ben mi yaşıyorum ulan ? demek güzeldir ... ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder